|
"Duchowość nie jest tożsama z miłowaniem każdego. Jest prawem człowieka do własnej wolności. Rozwój duchowy to codzienne życie, to proces dziejący się w tobie, to gwarant twojej przyszłości." Dlatego szukaj w świecie miejsca, które jest "twoje"; miejsca, gdzie czujesz się zadowolony, akceptowany i masz świadomość wzrostu, rozwoju, wartości... 🌸🌸🌸🌸 Tam, gdzie panuje szarość, przygnębienie, dekadentyzm, nie znajdziesz tego. 
0 Comments
 ŻYJ JAKBYŚ TAŃCZYŁA
Kiedy tańczę, skupiam się na doznaniach tu i teraz, na bieżącym kroku, na odczuwaniu radości. Tak próbuję żyć! Najmocniej jak się da teraźniejszą chwilą. Próbują nas straszyć korona wirusem, sytuacją na świecie, globalnym ociepleniem... Tak, to wszystko jest ważne, ale wymaga trzeźwego spojrzenia na fakty. Dlatego nie uwierzę: w dobre intencje "ekologów ", dopóki nikt nawet nie zająknie się o ilości spalin emitowanych przez miliony tirów każdego dnia... Za to znane są przypadki wycinki pierwotnych puszczy, by produkować ekologiczne biopaliwa i wiele innych absurdalnych akcji, za którymi stoją olbrzymie pieniądze. Nie popadnę w histerię z powodu korony wirusa. Nie ulegnę nagonkom jednych na drugich, bo spotkania NA PARKIECIE udowodniły, że potrafimy mimo diametralnych różnic, "produkować" kreatywność, radość, przyjaźń. Świat wymaga od nas różnych haraczy: - ekoharacze, - farmaceutoharacze, - strachoharacze: oddajemy w haraczu swoją wolność i samodzielne myślenie w zamian za ogólne histerie, prawo do lęku i obawy o jutro. A myśląc o tym - paraliżujemy nasze dzisiaj. Przysypujemy naszą radość popiołem.  W mojej części świata wieje. Huczy w kominach, trzaska drzwiami,
łamie parasole czasem chłosta deszczem bez litości... Ludzie milkną, lica pochmurnieją, oczy ciemnieją... Kulę w sobie wszystkie swoje lęki, zamiatam pod dywan tęsknoty... Bo razem z deszczową,kapryśną, belgijską zimą i łkaniem wiatru budzi się we mnie jakiś zew... By zacząć coś nowego... By zmierzyć się ze światem... Podjąć ryzyko... Spotkać przeznaczenie... Stawić czoło nowym wyzwaniom... Ale nie mogę ulecieć z wiatrem. Tak po prostu... Nie jestem wojującym mężczyzną, którego domem jest cały świat. Cały świat w zasięgu mego serca. Mój dom, moja rodzina. Moje zwierzęta. Bez nich ciężko byłoby mi żyć. Na szczęście jestem zakotwiczona tu i teraz. Nie zabierze mnie ze sobą lodowaty podmuch. Mam swoje drzewo, swój dom, ludzi, którzy na mnie czekają. Codziennie, gdy wracam ze świata... Na szczęście w końcu ustaje wiatr z północy... Wstaje dzień... Oczy nabierają nowego blasku, a myśli odbijają się od dna niepokoju... Tęsknoty męskiej części mojej duszy zasypiają spokojnie w popiele kominka... Ogarniam ramionami mój świat... I nie mam już wątpliwości gdzie powinnam być... W ich spojrzeniach tak wiele uśmiechów... A w ogrodzie znów za rok zakwitną maliny i róże... Zrobię im tej malinowej herbaty... Ponakładam czułości w małe talerzyki... Może nawet spróbuję upiec ciasto. Włożę całe serce, by nie wyszedł zakalec... Uprasuję na jutro i pojutrze nawet... Posłucham oddechów... Zastygnę w zachwycie... Spróbuję pójść spać przed północą, lecz znów się nie uda... To mój kobiecy świat... Kocham go... Tylko... muszę jakoś tę zimę przeczekać...  Niebywałe, jak wielką uwagę ludzie przywiązują do sieci, zamiast przywiązywać do realnego życia. Kompletnie i nagminnie mylą wirtual z realem. Słowa zawodu, że przyjaciele facebookowi zawodzą, że wypowiadamy swoje śmiałe opinie, a później narażeni jesteśmy na hejt. Że wirtualnie zapraszamy złodziei do naszych domów, pokazując, jak mieszkamy, kiedy jesteśmy na wakacjach, a później – załamujemy ręce, że zostaliśmy okradzeni...
Nie mówiąc o tym, że sieć kradnie nie tylko nasz czas, ale nasze karty, numery telefonów, nasze rodziny, a nawet – tożsamość. A ja parafrazując słynne powiedzenie „świat nie jest nam nic winien...”, powiem: „Sieć nie jest Ci nic winna..., była tu przed Tobą, jest i będzie po Tobie” I dalej cytując siebie samą z książki „365 dni mocy”: „Ustalmy coś na początek. Nie jesteśmy nietykalni. Ktokolwiek, kto w jakiś sposób postanowił zaistnieć w internecie (choćby jednorazowo, lub sporadycznie) staje się osobą publiczną i musi się liczyć z konsekwencjami tego statusu. Wszyscy jesteśmy osobami publicznymi, tylko różnimy się skalą popularności”.  Było ich trzy. Perfekcyjna Pani Domu, Narodowościowa i ta trzecia, przy przygodach której „Pięćdziesiąt twarzy Graya” wydaje się być niewinną bajką na dobranoc dla grzecznych dziewczynek. Poznały się dzięki mężom, którzy byli kolegami z jednego podwórka. Ta sama niania pilnowała ich dzieci, gdy one biegły rano do pracy. Tak samo emigrowały (bo tam, skąd pochodziły, emigracja była wpisana w ludzki los), wracały, reemigrowały. Mijały się. Rozchodziły, schodziły się ich kręte ścieżki. Wszystko przeminęło z wiatrem. Najpierw rozeszły się drogi ich mężów, później dorastające dzieci straciły się z oczu, a na koniec one same – wykuwając swój kręty los, przestały mieć czas, a nawet ochotę na wspólne spotkania. Odnalazły się szczęśliwie po latach na miejscowym cmentarzyku w dzień Wszystkich Świętych. Zupełnie inne, a zarazem takie same jak przed laty. W momencie, gdy bardzo potrzebowały swojej obecności.
 (photo by: leuvenactueel.be) Wraz z nowym rokiem życzymy sobie przede wszystkim zdrowia! Dzisiaj więc będzie krótki tekst związany z lecznictwem i szpitalami w Belgii. Kraj, w którym mieszkam jest mały, ale niezwykle barwny i zaskakujący. Może poszczycić się jedną z najlepszych służb zdrowia w Europie. Od lat w różnych rankingach zajmuje pierwsze miejsce. Nasza rodzina miała okazję przekonać się o tym na własnej skórze. Mogę śmiało powiedzieć, że gdybyśmy leczyli się w tych dramatycznych momentach w Polsce, to prawdopodobnie nasze historie nie miałyby szczęśliwego końca. I mimo pojedynczych incydentów (pisałam o tym tutaj: "Szlachetne zdrowie" ) Belgia znajduje się na pierwszym miejscu w rankingu "zrównoważonego rozwoju systemów ochrony zdrowia" (dane z 16/05/2019 roku opublikowane przez MEDONET), jeśli chodzi np o leczenie raka piersi podczas gdy Polska na dwudziestym drugim. Za nami są tylko takie państwa, jak Rumunia, Bułgaria, czy Łotwa. Jeśli chodzi o inne wskaźniki, czy rankingi Belgia zawsze jest w czołówce obok Danii, Szwecji, Holandii. Nic więc dziwnego, że pod koniec ubiegłego roku (grudzień 2019, czyli miesiąc temu) niewielkie, aczkolwiek mogące się poszczycić bogatą historią miasto akademickie Leuven było świadkiem niecodziennych wydarzeń, a szpital gościł wyjątkowego pacjenta... Ale o tym za chwilę. Najpierw kilka słów o szpitalu. Szpital Uniwersytecki w Leuven (University Hospital Leuven UZ Leuven) w faktach i liczbach (w olbrzymim uproszczeniu): - Jest to jeden z najstarszych szpitali katolickich w Europie, zaczątkiem tego wielkiego kompleksu był Szpital Świętego Piotra założony w 1080 roku. - 1426 Wydział Lekarski Uniwersytetu w Leuven (1425) zorganizował tu praktyczną edukację medyczną. - 1928 Uniwersytet buduje własny kampus medyczny Sint Raphael - Antagonizmy językowe i polityczne między Flamandami i Walonami doprowadziły w 1970 do podziału uniwersytetu, a to z kolei narodziło potrzebę budowy nowego ośrodka badawczo-medycznego i tak narodził się kampus Gasthuisberg, który jest sercem medycznym, centrum najnowszych światowych technologii. - Jest to jeden z głównych pracodawców w rejonie. Zatrudnia ponad 9000 personelu. - Rocznie przewija się przez ten medyczny kombinat 57 500 pacjentów. - W ciągu roku udziela się tu ponad 70 000 konsultacji i wykonuje się około 60 000 zabiegów. - W szpitalu znajduje się ogromna biblioteka, a w niej książki w rożnych językach, w tym po polsku, oraz dwie kaplice dla Chrześcijan i Muzułmanów. - UZ Leuven to najnowocześniejsze centrum medyczne i zarazem bardzo "ludzkie" podejście do pacjenta. - Szpital jest pionierem w terapii protonowej - innowacyjnej metodzie naświetlania guzów. - Wskaźniki przeżycia w dziedzinie transplantacji należą tu do najwyższych na świecie. - Szpital jest wiodącym specjalistą na świecie w wielu dziedzinach medycyny. - Bardzo ścisła współpraca, w bezpośredniej bliskości lekarzy, naukowców i studentów medycyny, którzy uczą się tu z pierwszej ręki od najlepszych. Nic dziwnego, że właśnie ten szpital wybrał niecodzienny pacjent... Na początku grudnia ubiegłego roku (2019) był tutaj hospitalizowany sułtan Omanu Qabous ben Said (jego imię różnie się pisze w zależności od kraju) Miał 79 lat, przebywał na hospitalizacji tydzień po czym wrócił do kraju, gdzie zmarł kilka dni temu. Niestety, nieoficjalnie mówiło się, że zmiany rakowe były już tak rozległe, że nie dało się nic uczynić nawet na tak wysokim poziomie medycyny. Większość mediów spekulowała na temat raka okrężnicy, ale delegacja Omanu nie potwierdziła tego oficjalnie. Przed odlotem sułtan poinformował burmistrza Leuven, ze jest bardzo zadowolony z gościnności miasta i profesjonalnej opieki. Na potrzeby tak egzotycznego pacjenta zarezerwowano cały hotel The Fourth, będzie on zamknięty do końca stycznia. Jedno z przysłów żydowskich mówi o tym, że "gdy bogaci chorują, wtedy biedni gotują", co ma oznaczać, że wtedy bogaci są bardzo hojni. Potwierdza się to w tym konkretnie przypadku. Wszystkie zamówione posiłki będą do końca miesiąca wydawane instytucji charytatywnej POVERELLO założonej przez księdza Jana Vermeire zajmującej się wydawaniem 700 gorących posiłków dziennie ubogim w różnych miastach Belgii. Sułtan był mężem stanu, głową państwa, a także ministrem spraw zagranicznych, finansów, oraz pełnił wiele innych funkcji. W ciągu swoich długoletnich rządów przekształcił ubogie, pustynne państwo w kraj miodem płynący. Był głównym sojusznikiem Zachodu. Odszedł bezpotomnie. Wobec śmierci wszyscy jesteśmy równi, Pieniądze co prawda dadzą dostęp do najlepszych zdobyczy medycyny, ale nie zapewnią nieśmiertelności. Co najwyżej złagodzą cierpienia i przedłużą życie. Niech spoczywa w spokoju. (zdjęcie sułtana: z netu)  Oto krótka historia na temat, jak zabiłam się swoją własną bronią. :) :) :) "Od dziś potraktuj swoje życie jak wielkie laboratorium naukowe, w którym Ty - jesteś naukowcem". - czytam swój własny cytat z "365 dni mocy" - "Nie ma nieudanych eksperymentów, bo każda w Twoim mniemaniu porażka to koło napędowe Twego rozwoju - dostarcza cennych wniosków, które możesz zapisywać w kajeciku duszy" No więc traktuję, wedle własnych słów, życie jak laboratorium. Czasem jednak słabo na tym wychodzę. Nie na darmo laboratorium kojarzy mi się z chemią, a ta, unikała mnie jak ognia. Za to ja nie unikam nowych sytuacji, nie uprzedzam się do ludzi i nacji. Lubię eksperymenty, wyzwania i niespodzianki... A życie złośliwie mnie nimi obdarowuje. Taka historyjka sprzed tygodnia.  Ostatnimi czasy pada. Zresztą prawie, jak codziennie w Belgii. To taki załzawiony deszczem kraj. Zasmarkany - rzec by można. Mokro, mokrzej, chlupie...
Jako, że jestem wodniczka, nie narzekam. Lubię mokro. Jakoś mi tak wtedy w głowie myśli pączkują, nabierają wyrazu, intensywnieją, procesy kreatywności zachodzą. Że niemożliwe??? O! To znaczy, że niewiele wiecie o myślących, kreatywnych blondynkach w Belgii. Ale do rzeczy!  Bąbelkowa folia Co sądzicie o złudzeniach? To temat z "365 dni mocy" do przerobienia na dziś. Podejrzewam, że większość z nas odpowie bez wahania, że woli najbardziej okrutną prawdę, niż złudzenia. A ja prowokacyjne zapytam, czy aby na pewno?...
|
- Głowna
- YOU TUBE KANAŁ
- NA PARKIECIE
- NEDERLANDSE VERSIE
-
Blog
-
Media
>
- Migrujące ptaki
- halopolonia.tvp.pl - wywiad z Agnieszką Korzeniewską
- Wywiad TVP3 Lublin "Afisz"
- TVP Bialystok: STREFA KSIĄŻKI
- TVP Polonia: Promocja książki "W deszczu tańcz!"
- bialystok.tvp.pl - wywiad z Agnieszką Korzeniewską w poranek z TVP
- halopolonia.tvp.pl - Agnieszka Korzeniewska - pisarka, autorka książki ”Zabiore cie jesienia do Brukseli”
- radiopodlasie.pl - Rozmowa z Agnieszką Korzeniewską o książce „Zabiorę Cię jesienią do Brukseli”
- wysokomazowiecki24.pl - "Zabiorę cię jesienią do Brukseli" – wywiad audio z Agnieszką Korzeniewską
- Siemiatycze.pl - PISARKA WRÓCIŁA DO KORZENI
- radiokolor.pl - "W DESZCZU TAŃCZ" - audycja radiowa
- haloextra.pl - "Dwie strony emigracji – rozmowa z Agnieszką Korzeniewską"
- Gazetka.be - "Zabiorę Cię jesienią do Brukseli"
- obcasypodlasia.pl - "Tu już mnie nie ma, tam jeszcze istnieję"
- dojrzalejestpyszne.com - "Jaka Jest Agnieszka Korzeniewska?"
-
Media
>
- Galeria
- Kontakt
- Opinie o książkach
- Nadchodzące wydarzenia
- FRAGMENTY TWÓRCZOŚCI
2017 © toten