Czy rutyna jest zła?

Nie lubimy słowa rutyna.
Wolimy mówić o nawykach. 

Według jednej z definicji: "Rutyna to biegłość w czymś, nabyta przez długotrwałą praktykę". 

Inne, mówią o bezrefleksyjnym powtarzaniu pewnych czynności.

Nawyk ma szlachetniejsze konotacje. Często kojarzy się z przekraczaniem pewnych barier, utrwalaniu dobrych schematów, pokonywaniem słabości. 

​Rutyna jest nudna, a nawyk bohaterski. 

A ja dziś powiem coś zupełnie odwrotnego, przy okazji odsłonię fragment mego codziennego warsztatu, pokażę moją etykę pracy.

Moja rutyna porządkuje mój dzień. 

Ty też kochasz monotonię pewnych schematów - choć nie zawsze chcesz się do tego przyznać. 
​
Zaraz Ci to udowodnię.

Wstajesz rano, przeciągasz się, prawdopodobnie rzucasz okiem na zegarek lub sprawdzasz godzinę w telefonie.

Później następuje spektakl codziennych porannych zdarzeń:

- toaleta,
- mycie,
- wdzięczność,
- kawa albo woda,
- może ćwiczenia,
- może zaduma,

Może to samo, tylko w innej kolejności lub - zupełnie co innego. 

Rutyna.

Jeśli coś niespodziewanego ją zburzy jesteś naprawdę zły!
A nawet masz zepsuty dzień!
Bywa, że tracisz poczucie bezpieczeństwa.
Wypadasz z rytmu - jak twierdzą niektórzy.


Błogosławiona monotonia. 
Nadaje naszym czynnościom określony bieg. 


Że powtarzasz pewne czynności jak automat?

Bardzo dobrze!

Gdy dopuszczasz swój wygodny umysł do głosu, zaraz ci podpowie, że...

Ciepła kołderka...

Że jeszcze tylko parę minut...

Że po co biegać, przecież pada deszcz?

Gdybyś nie działał jak automat, często nie zrobiłbyś tych wszystkich rzeczy, o których wyżej wspominam.

A tak:

- wstajesz, chociaż łóżko tak rozkosznie zaprasza, by w nim pozostać,

- włączasz czajnik na herbatę, przygotowujesz kanapki, siadasz do komputera,

- wychodzisz w deszcz pobiegać, bo robisz to codziennie od pięciu lat. 

​Działasz rutynowo. 

Wypracowałam sobie w życiu kilka rutynowych zachowań, które powtarzam od lat. 

Oto one:

Rutyna tożsamości - 

Zadaję sobie pytanie: kim jestem?

Jaka jest moja rola w świecie?

Robię codziennie coś, co przybliża mnie do celu, co jest z godne z moimi wartościami.

Dbam o relacje, nawiązuję kontakt z ludźmi, którzy mają wpływ na mój rozwój, staram się rozwijać innych.

Dociekam, w którym kierunku zmierza świat. I próbuję się do tego, zgodnie z moim poczuciem wolności i wiarą ustosunkować. 

Szukam prawdy. 

Rutyna wiedzy -

Codziennie staram się przeczytać, nauczyć się, obejrzeć jedną rzecz, która przybliży mój cel. 

W moim przypadku są to kursy copywriterskie, pogłębiam wiedzę z zakresu social mediów i robienia filmików. 

Rutyna ulepszania -

Jak dowódca po stoczonej bitwie każdego dnia wykreślam z mojej listy, co mi się dziś udało. Jutro spróbuję zrobić to jeszcze lepiej.

Np. dziś napisałam jedną kartkę książki, jutro spróbuję wygospodarować czas na napisanie dwóch kartek. 

To na czym poległam, ulepszam i nazajutrz staram się zrobić to mądrzej, sprytniej, fajniej.

I tak każdego kolejnego dnia. 

Rutyna zdrowego życia -

Cóż, nad tą rutyną muszę jeszcze popracować. Jest to najbardziej zaniedbany obszar mego zawodowego życia. 

W szczytowych momentach, które gdzieś się podziały, wstawałam rano, by przed pracą trochę poćwiczyć, szłam na długi spacer z psem, by przewietrzyć zwoje mózgowe. I spałam - wystarczającą ilość godzin. 
A także znajdowałam czas na odpoczynek.

Niezbędny balans. Równowaga. 

Bez niej nie ma nic. 

Czas do tego wrócić!

Rutyna wdzięczności - 

Właściwie, powinnam ją wyliczyć na pierwszym miejscu. 

Bez niej nie powinno się zaczynać i kończyć dnia.

W moim przypadku jest to modlitwa.

Wdzięczność za kolejny dzień, za oczy i umysł, dzięki którym mogę wystukiwać literki na klawiaturze.  

Za bliskich.

Za życie.

Za spokój.

Za przyjaciół.

Za codzienność.

Za wątpliwości i słabości, nad którymi mogę pracować. 

Za....

Lista jest bardzo długa. Każdy ma inną. 

A gdy czasami padam po kolejnym dniu i mam pretensję do Boga, że uczynił dobę taką krótką, dźwięczą mi w uszach zasłyszane gdzieś słowa:

"Jeśli 6 godzin snu to za mało - śpij szybciej". 

​